เป็นความบังเอิญที่ดีเทลระบายใน collection autumn 2009
ไปตรงกับ trend ของ spring 2010 ของหลายๆ brand
มันอาจจะหายไปนานจนถึงเวลาที่ต้องเอากลับมาเล่นใหม่แล้ว
(รู้ๆกันอยู่ว่าแฟชั่นมันก็วกไปวนมาอยู่แถวๆนี้แหละ)
อย่างปีที่แล้วใน collection winter 2008 ผมทำกางเกงขาสั้นที่มี
ดีเทลหยักที่ชายกางเกง ดีเทลนี้ผมได้ประยุกต์มาจากกระโปรงตัวนึง
ใน collection winter 2007 ที่หลายๆคนเรียกว่ากระโปรงทินนี่
(เพราะมันเป็นหยักเหมือนขนมบิสกิทรูปดอกไม้ยี่ห้อทินนี่)
หลังจากที่ launch ออกขายไปได้ซัก2 อาทิตย์ แฟชั่นโชว์ของยุโรป
collection spring 2009 ก็เริ่มต้นขึ้น Chloe' ได้ทำกางเกงขาสั้นที่มี
ดีเทลหยักๆคล้ายๆกันออกมา ออกแบบโดย Hannah MacGibbon
ที่เพิ่งเริ่มงาน collection แรกให้กับ Chloe' ตอนนั้นผมเห็นแล้วก็รู้สึก
เพลินๆดีว่า ความคิดเราก็ไปตรงกับเค้าได้แฮะ แต่พอผ่านไปเดือนกว่าๆ
ที่มีลูกค้าที่เห็นแบบใน catalog แล้วอยากได้ แล้วเรียกกางเกงตัวนั้นว่า
กางเกง chloe' พร้อมทำท่าเหมือนกับว่า "ชั้นนี่แหละ fashionista ตัวแม่
ชั้นรู้นะว่าแกเลียนแบบใครมา" มันช่างเป็นคำพูดที่ไม่ให้เกียรติดีไซเนอร์
เสียเลย ป่วยการที่จะมาอธิบาย ความภูมิใจช่วงสั้นๆของผู้หญิงคนนั้น
คงทำให้เธอมีความสุขไปได้ระยะหนึ่ง เอาเป็นว่าผมสงเคราะห์ให้ละกัน
เผื่อเอาว่าชีวิตเธออาจจะหาความสุขจากเรื่องอื่นๆไม่ได้เลย
เวลาอยู่ในที่ของคนที่ไม่รู้จักคุ้นเคยกัน อยู่ต่อหน้าเค้า ทำไมไม่คิดก่อนพูด
คุณค่าของดีไซเนอร์ที่เกิดเติบโตและทำมาหากินอยู่ในประเทศ
โลกที่สามอย่างบ้านเรา มันน้อยกว่าประเทศอื่นๆงั้นหรือ
ยังมีดีไซเนอร์ไทยอีกหลายๆ ที่ตั้งใจทำงานออกมาให้ดีที่สุด
แต่ก็เหอะ ผมก็เห็นดีไซเนอร์ไทยจากหลายๆแบรนด์ที่ทำงานเผาส่ง
ให้ทันแฟชั่นโชว์ โชว์ๆให้เสร็จๆไปแต่ละ season แฟชั่นวีคมันเยอะ
เหลือเกิน เหมือนสมัยเรียน สอบบ่อยแล้วอ่านหนังสือไม่ทัน
ภาพลักษณ์ของแฟชั่นไทยที่ออกมาก็เลย...........เว้นไว้ให้คิดกันเอง
No comments:
Post a Comment