ผมตั้งชื่อ collection นี้ว่า Le Petit Prince มาจากการที่ผมเป็น
คนตัวเล็ก แล้วการหาเสื้อผ้าใส่ให้ออกมาดูดีสำหรับคนรูปร่างเล็ก
นั้นยากมาก แค่หา size ที่ใส่พอดีได้ไม่หลวมโคร่งก็ดีใจแล้ว อีกทั้ง
จะหาเสื้อผ้าที่ทำให้เรามีสัดส่วนดู lean ขึ้นน่ะหรอ คงยากมากมาย
ส่วนเรื่อง look ที่ผมต้องการน่าจะเป็นแนวคุณชายนิดๆคงไม่เล่นแนว
street ที่ในท้องตลาดมีคนทำกันแล้ว หรือแนวดาราเกาหลีที่ผู้บริโภค
ส่วนใหญ่ซื้อใส่ตามกระแสไม่ได้มีแนวคิดเรื่องการแต่งตัวซะเลย เฮ้อ...
ผมเชื่อมาตลอดนะ ว่าคนที่ซื้อเสื้อมีอยู่สองประเภท(แบบสุดขั้วเลยนะ)
คือคนที่ชอบตามกระแส กับคนที่ชอบแต่งตัว คนที่ตามกระแสอาจจะไม่
ได้มีกระจิตกระใจชอบเรื่องแต่งตัวเลยก็ได้ สังเกตได้ว่าทุกๆวันคนคนนั้น
ก็จะแต่งตัวในรูปแบบเดิมตามกระแสที่ตัวเองยึดติดอยู่นั้นกำหนดไว้เช่น
หนุ่มออฟฟิตที่ใส่เสื้อเชิ๊ตซื้อตามห้างกับกางเกงสแลคสีดำแบบไม่มีจีบ
(ที่ไม่มีจีบเพราะว่าตามกระแสกลัวแก่)กางเกงขอขาเดปนิดนึง(ตาม
กระแสอีกละ) คาดเข็มขัดหนังสีเดียวกันกับรองเท้า(เพราะสีเดียวกัน
คือแมทช์) พอวันหยุดเสาร์อาทิตย์ตาแกก็ไม่เคยใส่อะไรอย่างอื่นเลย
ครับนอกจาก เสื้อยืด+กางเกงยีนส์+รองเท้าผ้าใบ เป็น format สิ้นคิด
กระแสมันได้ดึงดูดชักนำทำให้หนุ่มๆทั้งหลายไม่ได้ฉุดคิดเรื่องการแต่ง
ตัวซะเลย แย่แล้ว!!!
ต่างจากคนที่ชอบแต่งตัว เท่าที่ผมได้รู้จักจากลูกค้า POEM ผู้หญิงนะครับ
คนช่างแต่งตัวจะมีความประณีต เฟ้นหาสิ่งต่างๆไม่ว่าสิ่งนั้นจะ in หรือไม่
ในเวลานั้น fashionสำหรับเธอเป็นแค่ความสนุกที่เธอเอามาผสมผสานให้
look ของเธอนั้นออกมาดูดี เธอมักจะมี signature ในการแต่งตัวเสมอ
ไม่ว่าการสวมรองเท้าส้นสูง หรือการทาลิปสติกสีแดง(ใครว่าแก่วะ!!!)
ที่สำคัญ เธอได้บรรจงแต่งปั้นให้มันเป็น personal style ของเธอเอง
แม้ในรายละเอียดเล็กๆน้อยๆมันก็ทำให้เธอแตกต่าง
No comments:
Post a Comment